SENİ SEVDİĞİMİ BİRGÜN ANLARSIN.

Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine
Sevmek neymiş bir gün anlarsın..


Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
Gün gelirde sesini bir kerecik duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın.
Duyarsın;
Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın,
Sevmek neymiş bir gün anlarsın..


Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
Niçin yaratıldığını
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersinde aynalarda güzelliğini,
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur,
Sevmek neymiş bir gün anlarsın


Bir gün anlarsın sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
Sevmek neymiş bir gün anlarsın..


Bir gün anlarsın hayal kurmayı,
Beklemeyi,
Ümit etmeyi,
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir.
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi,
Lanet edersin yaşadığına.
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın,
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden..
SENİ SEVDİĞİMİ BİRGÜN ANLARSIN..


                ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN